“Prawo wobec wyzwań współczesności”, Tom V, Poznań 2008
„Wprowadzone w ostatniej nowelizacji zmiany przepisów kodeksu cywilnego dotyczących umowy ubezpieczenia nie ominęły także art. 822 k.c.
Uregulowano przede wszystkim zakres zarzutów, których podniesienie dopuszczalne jest w odniesieniu do poszkodowanego (art. 822 § 5 k.c.). Ma to niebagatelne znaczenie z punktu widzenia sytuacji prawnej poszkodowanego, a zwłaszcza ustalenia zakresu akcesoryjnego charakteru prawa własnego, czyli powiązania bezpośredniego roszczenia ze zobowiązaniem ubezpieczyciela względem ubezpieczonego.
Dostosowano także treść art. 822 § 1 k.c. do nowej regulacji umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek (art. 808 § 1- 5 k.c.), poprzez doprecyzowanie, że ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.
Z punktu widzenia umowy ubezpieczenia OC (a więc stosunku zobowiązaniowego łączącego ubezpieczającego i ubezpieczyciela) największe znaczenie ma jednak zmiana wprowadzona w art. 822 § 2 i 3 k.c.. Określa ona bowiem dopuszczalne warianty konstrukcji wypadku w ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej. Innymi słowy, przepisy te regulują, w jaki sposób strony mogą określić w umowie ubezpieczenia przesłankę odpowiedzialności ubezpieczyciela”.
